In maart is er weer ontluikend groen in het park. Eén van de eerste bomen die uitlopen is de gele treurwilg. Vroeger was de wetenschappelijke naam Salix alba ‘Tristis’, waarbij Tristis treurend betekent. Maar tegenwoordig is deze: Salix sepulcralis ‘Chrysocoma’, een heel wat lastiger naam. Het stukje chrysocoma is wel te vatten: met goudgele kuif.
Als u wat vaker in het park komt weet u wel waar deze boom te vinden is: bij het bruggetje over de vijver. Vroeger stonden er vier, maar nu is nog maar één groot exemplaar te over. Maar die is dan ook flink uit de kluiten gewassen. Het is de moeite waard om nu de hangende takken eens goed te bekijken. Naast de jonge wilgenbladeren is er nog iets te zien: neerhangende katjes. Kijk maar eens goed: een hele rits meeldraden. De gele helmknoppen zijn goed te zien. Eigenlijk is zo’n katje een aaneenschakeling van eenvoudig gebouwde mannelijke bloemen.
Een boom met alleen mannelijke bloemen? Zijn er dan ook gele treurwilgen met vrouwelijke bloemen? Nee, die zijn er niet, De gele treurwilg is een door kruisingen gemaakte wilg met alleen maar mannelijke bloemen. Deze boom komt in de natuur niet voor en wordt uitsluitend door stekken vermeerderd. Bij andere wilgen zijn er wel vrouwelijke bomen met vruchten, maar die kent u vast wel: al die pluisjes die in mei en juni in de lucht zweven.
Vanwege z’n goudgele hangende takken wordt de gele treurwilg vaak aangeplant. Vooral aan de waterkant oogt deze boom mooi, zoals u op diverse plekken in de gemeente Geertruidenberg kunt zien.
Vruchten zult u dus niet aantreffen bij een gele treurwilg. Maar toch is het verhaal nog iets anders: Af en toe zit er namelijk toch een vrouwelijk katje aan een gele treurwilg. Een uitdaging om eens naar te zoeken? En…… met zoveel ‘mannen’ in de omgeving zullen daar vast wel vruchtjes van komen.
Gaat u eens kijken in het park, naar de boom met z’n goudgele tooi. En dat kan nog heel lang: de gele treurwilg verliest als één van de laatste bomen in het najaar z’n blad.
Piet Hanemaaijer
