Wie nu naar het wateroppervlak van de vijver kijkt, wordt getroffen door talloze gele bloemen die boven het water uitsteken. 
Het zijn de bloemen van groot blaasjeskruid. De bloem is prachtig maar het bijzondere van deze plant bevindt zich toch onder het wateroppervlak. Bij de bloem hoort namelijk fijn verdeeld blad dat vele blaasjes draagt. En nu komt het: het zijn vangblaasjes waarmee de plant kleine kreeftachtigen en waterinsecten (bijvoorbeeld watervlooien) kan vangen. De gevangen beestjes worden verteerd en de vrijkomende stoffen dienen als voedsel voor de plant. Blaasjeskruid zweeft vrij in het water en je kunt de blaasjes vanaf de oever vrij gemakkelijk waarnemen.
Hoe gaat het vangen in z’n werk? Normaal gesproken zijn de blaasjes afgeplat, met een vacuüm tussen de wanden. De blaasjes dragen haren en als een beestje daar tegen aan zwemt, zuigt het zich snel vol met water. Het beestje is mee naar binnen gezogen en dus gevangen. Groot blaasjeskruid mogen we met recht tot de vleesetende planten rekenen.
Wat zegt het dat deze plant in de vijver voorkomt? Groot blaasjekruid komt voor in water dat minder dan gemiddeld rijk is aan voedingsstoffen. Bovendien betekent het voorkomen van deze plant dat het water niet of weinig vervuild is. Daarnaast houdt deze plant van een venige modderbodem. Die mogen we dus veronderstellen. Voor het uitbaggeren kwam blaasjekruid ook al voor in de vijver, maar niet zo massaal als nu. Het lijkt erop dat deze plant nu weinig last heeft van concurrentie van andere planten en de ruimte behoorlijk in beslag neemt. Waarschijnlijk zal er in de toekomst meer evenwicht komen met andere planten en blaasjeskruid minder massaal voorkomen.
Piet Hanemaaijer
